Wat gaat het snel! Ik ben ondertussen al één maand in het prachtige Bolivia en heb jullie veel te vertellen!
De eerste weken was het moeilijk om steeds in het Spaans te luisteren, denken en praten maar dat lukt ondertussen ook al beter. Heb wel vaak eens een moment dat iedereen mij gerust moet laten en ik gewoon geen Spaans meer kan aanhoren. Maar de andere AFSers zeggen net hetzelfde dus ik vermoed dat dat normaal is! Ben blij dat ik hen heb. Het kan enorm deugd doen om eens bij te praten, om ervaringen en gevoelens te delen en om gewoon nog eens onder Belgen te zijn. Vorige week zijn we samen naar een cafeetje geweest op La Plaza. Samen ne Stella gaan drinken en een ijsje gaan eten. En we hebben toen ook afgesproken om elke eerste vrijdag van de maand een ‘kookavond’ te organiseren. De eerste kookavond was bij mij thuis en we hebben lekkere lasagne gemaakt. Al was de oven bijna ontploft en zijn we wel 10x kunnen herbeginnen aan onze witte saus, toch was het een geslaagde avond. Die avond zijn we nog doorgegaan naar het cinecenter. Op het dak van het cinecenter hebben we ons pintje leeggedronken en later hebben we ook nog een mooie Boliviaanse vlag ‘meegenomen?’! Het uitgaan hier is wel wennen. Ik moest hier om 12u30-1u thuis zijn en geloof mij, dat ben ik niet meer gewoon! Het is jaren geleden dat ik thuis een uur gekregen heb! Maar we hebben al plannen gemaakt voor de allerlaatste maand dat we hier zijn.. En dat zal wat worden!!
Twee weken geleden ben ik ook verhuisd. Alles werd door een firma ingepakt en het uitpakken deden onze meiden. Toch zei mama: “Zo vermoeiend he verhuizen…” Niets zijn ze hier gewoon! We wonen nu in een appartementje. Veel kleiner en minder mooi (lees: gezamelijk zwembad, gezamelijke fitnessruimte en gezamelijke sauna) maar we wonen dichterbij het centrum en ik mag hier al eens buiten. Mij hoor je dus zeker niet klagen! We wonen hier vlakbij het cinecenter (grote cinema waar het dinsdag 2 ijsjes zijn voor de prijs van 1 dus ook al bestel je 1 ijsje, je krijgt er sowieso 2!) en ook dichtbij school. We moeten 2 minuten stappen en zijn er al. Langer slapen dus! Op school gaat alles goed. Heb de jongens uit de andere klas leren kennen en ik moet zeggen: ze zijn klein en jonger maar ze zijn aanwezig! Op een feestje bij één van hen thuis hebben ze mij ook een bijnaam gegeven. Maar die hou ik voor mijzelf. De lessen zijn wel verschrikkelijk saai. Ik hou mij bezig met: de flair te lezen, sudoku’s te maken of brieven te schrijven naar België. Ben ook al een paar keer in slaap gevallen in de les.. Zo gaat een uur en een half les wel sneller voorbij! Vandaag heb ik mijn presentatie van bio moeten geven. Als ik dat deed, moet ik een heel jaar geen examens doen. Keuze was snel gemaakt dus. Mijn onderwerp: de zwangerschap! Het is redelijk goed gegaan maar was wel wat nerveus! Ik was blij als het gedaan was. Maandag 25 juli was het ook friendshipsday. Dat wordt hier echt neig gevierd. Ik heb een kettinkje gekregen van Suely en heb ook een paar kaartjes gekregen. Vrijdag 4 augustus was het de nationale feestdag en ook dat wordt hier enorm hard gevierd. Heel de stad wordt versierd met vlaggen, slingers, … (en de stad is zo’n 2x Duitsland!) En ook op school vieren we mee. Alles werd versierd en iedereen moest een typische dans doen. Eerst dacht ik mee te doen maar gho, toen ik die pakjes zag ben ik toch blij dat ik niet toegezegd had hoor! Ik moet wel eerlijk zijn (sorry mama en papa), ik ben hier niet zo’n schitterende student. Ik ga meer niet naar school dan wel en bekijk ook nooit mijn lessen. Met dank aan buurman Ricardo heb ik wel 38/42 gehaald op mijn eerste examen. Echt studeren zit er niet zo in.. Mijn vakantiegevoel is daarvoor iets te groot.
In de familie is het wel wat wennen. Mijn zus is nogal verwend en is het gewoon van haar goesting te krijgen. Zij wil een douche nemen? Maak maar da je uit de badkamer bent want anders is ze boos. Daarbij komt nog eens dat ze zo vals zingt als een kat en de hele dag door loopt te zingen, dat ze heel de tijd op dieet is en enkel fruit eet tot wanneer de mama het huis uit is en ze zich volpropt met koekjes, dat we heel het centrum moeten doorkruisen richting de kapper om dan uiteindelijk gewoon haar snor te epileren en dat ze nog eens mijn tandpasta gebruikt! Ik heb enkele moeilijke dagen gehad. Ik voelde mij de indringer en wist niet hoe ik me moest gedragen of hoe ik moest reageren op sommige dingen. Maar nu ben ik weer helemaal mijzelf. Binnen een maand vertrekt mijn zus voor een jaartje naar Italië en hopelijk gaat alles dan beter.
Het eten hier went maar niet. Elke dag die rijst op je bord zien liggen, begint ferm tegen te steken! Wanneer ze hier niet thuis zijn ga ik naar de supermarkt, koop ik oreo’s en m&m’s en verstop ik die in mijn kast op mijn kamer. Voor in noodgevallen! Alleen zit ik momenteel door mijn voorraad. Cote d’orchocolade, zuurtjes, oreo’s én m&ms zijn allemaal op! (Gelukkig is er een pakketje onderweg?) Buiten de rijst, krijgen we hier amper groenten voorgeschoteld. Gisteren heb ik koeienhart met rijst gegeten EN 1 tomaat voor 7 personen. Ik mis die bloemkool in witte saus! En ze eten hier echt alles he: koeienhart, koeienmaag en koeientong. Benieuwd wat ik morgen op mijn bord krijg… Kan al niet wachten! Het aanpassen van eten zorgt ook wel voor enkele darmklachten. Al heb ik daar niet lang last van gehad aangezien hier op elke hoek van de straat een apotheker is. Een apotheker met drive in (zoals MC Donalds) en met levering aan huis (zoals met brommertjes van Pizzahut)!
Heb hier enkele weken geleden ook mijn eerste taxi genomen.. Alleen! Was best spannend aangezien ik totaal niet wist of die juist aan het rijden was of hij mij ging kidnappen en mijn geld ging pikken. Hij is dus toch juist gereden en sindsdien neem ik regelmatig de taxi. Ik ben wel een bleekscheet en dat vergelijken die Bolivianen met RIJK! Bij alles proberen ze meer van mij los te krijgen dan het normaal is. Zo vraagt de taxichauffeur meer aan mij als aan mijn zus of vraagt de madam van de telefooncel ineens 11 bolivianos meer! Sjans dak da int snotje had! Precies of het geld groeit op mijne rug… Het alarm van de auto’s hier is trouwens op elkaar afgestemd. Wanneer ik ’s avonds in mijn bed lig, speelt er zich buiten precies een of ander liedje af.
Twee straten verder is het stadion van Santa Cruz. Als hier één of andere voetbalmatch is, staat alles hier op zijn kop. Binnenkort ga ik wel eens een match gaan zien! Samen met een vriend ga ik elke week 3x spinning volgen in de fitness en vanaf volgende week begin ik ook te volleyballen. Eerst was ik daarover aan het twijfelen aangezien ik totaal niets over volleybal weet. Maar wanneer de leerkracht mij de beste twee meisjes toonde, … . Het niveau van sport ligt hier absoluut niet hoog! Niet in volleybal, niet in basket, … Wel bij spinning want das echt puur afzien!
Zondag ben ik ook naar de mis geweest. Mensen hier zitten echt nog op hun knieën te bidden. En wanneer je zo een uur moet zitten, AMAAI! Het waren wel leuke liedjes die werden afgespeeld! Op het einde was ik eentje aan het meeneuriën en pas na de helft viel mijn frank dat dat juist hetzelfde deuntje was als: lief klein konijntje had een vliegje op zijn neus, … .
De supermarkt hier is .. GOEDKOOP! Voor €7 had ik vorige keer: shampoo, tandpasta, brood, melk, m&m’s en oreo’s.
En over supermarkt gesproken, ik denk dat ik mijn nieuwe voorraad maar is zal inslaan. Briefjes zijn altijd welkom op:
Jolien Destrycker
Casilla Postal 2779
Santa Cruz
Bolivia
Proficiat Maps met je rijbewijs
& voor alle zwetende studenten: SUCCES MET DE HEREXAMENS!
jolieninbolivia 
Plaats een reactie