Hola Belgica!

Ik heb mijzelf voorgenomen iets vaker (lees: elke week!) te schrijven zodat het kortere berichten zijn en dus heel wat aangenamer zal zijn om ze te lezen. Door de andere AFS’ers hun blog te lezen, heb ik zelf ondervonden hoe vermoeiend het is om zo’n lang blogbericht te lezen! Dus na dit laatste lang bericht, zal er regelmatig eentje bijkomen!

Op school gaat alles super goed! Vorige week heb ik ondervonden dat wanneer ik luister, de lessen ook effectief te begrijpen zijn. Alleen moet ik daarvoor opletten en mijn gedachten zitten vaak ergens anders. Onder de les schrijf ik vaak brieven of val ik wel eens in slaap. Maar een les seksuele voorlichting en ‘liefde’ is wel grappig. Dan komt een mevrouw vertellen hoe je verliefd moet worden en waar je je niet aan mag laten vangen in een relatie. Alsof je kan plannen op wie en wanneer je verliefd wordt! Het leeftijdsverschil is wel groot! Als we een film bekijken en er komt een kus of seks in, amaai ze! Begin maar te gillen en hou die handen maar voor u ogen..  Seks is hier nogal taboe. Gewoon een jongen op je kamer laten, is al uitgesloten. Als er een jongen komt, blijft die in de zetel zitten en daar mag je ermee praten. Of heel soms op je kamer met de deur open. Het zijn wel stuk voor stuk leuke mensen op school. Ik amuseer me en kom met iedereen goed overeen. School is leuk maar vakantie is gewoon leuker! Dinsdag na de ‘mis’ hebben we normaal LO maar vorige week liep iedereen plots naar binnen. Het was te koud om te sporten dus hebben we een film gekeken. Ik vraag me af of ze dat ook gaan doen als het te warm is om te sporten! De president, die het niet zo heeft begrepen op Santa Cruz, zou de school binnenkort laten beginnen om 6u15. Waar haalt hij het? Nog een uur vroeger opstaan! Ik loop er nu al bij zoals een zombie.  We hebben ook ICT maar dat wel enkel wanneer er elektriciteit is. Anders kunnen we er niet veel doen.. Voor de rest zijn de leerkrachten ook wel leuk. Juist die van wiskunde heeft me niet zo graag. Misschien omdat ik toevallig in haar lessen (die verschrikkelijk saai zijn!) in slaap val. Overtlaatst was ik met mijn vinger op de rug van mijn gebuur aan het tekenen en zij moest raden wat het was. Die van wiskunde dacht dat ik met een potlood aan het schrijven was en riep super luid dat ze het ging noteren in haar puntenboek want dat dat absoluut geen doen was! Sjans dat ik mij kan expliceren in het Spaans en gezegd heb dat het met mijn vinger was! Onze school heeft trouwens één van de beste koren (=een groep die klassieke liedjes zingt!) van de buurt. Ik vraag me af of ze mij en mijn prachtige zangstem niet zouden kunnen gebruiken? Midden augustus heeft de directrice ook wel gebeld. Ze zei dat ik niet meer afwezig mocht zijn of dat ze anders naar AFS ging bellen. Vanaf die dag gaat Jolien dus elke dag braaf naar school. Woehoew! Vorige vrijdag, 26 augustus, was er een Feria. Al weken zijn ze daarvoor aan het stressen en ik wist helemaal niet wat ik ervan moest verwachten. Iedereen op school moet in groepjes van 3 een heel project voorbereiden en voorstellen. Proefjes doen en aan leerkrachten van een ander vak of aan de directie voorstellen waarover hun onderzoek gaat. Ik had samen met Manuel en Luis wiskunde! Manuel had mijn tekst geschreven en die had ik thuis mooi vanbuiten geleerd. Ik verschoot mij dood toen ik op school aankwam. Overal stonden bankjes op de ‘speelplaats’ en daarop waren de projecten tentoongesteld. Toen de directrice (die bij ons kwam luisteren!) mij vragen begon te stellen, heb ik een beetje rond de pot gedraaid en tadaaaaaa: we hebben super goeie punten! Het was wel stressen. Zeker toen al die jongens ineens kwamen meeluisteren als het aan mij was om te spreken! Het was even doodgaan! Een knuffel en kus van de directrice namen de stress volledig weg en hopsakee, we konden weer verder! Vorige keer had ik mijn test van Filosofie meegedaan en had ik dankzij mijn buur een mooie score gehaald 😉 Dus dacht de prof: ‘Hey, vorige keer zo’n mooie punten? Doe deze ook maar mee!’ Hopla, bibi kon een test maken waarvoor ik niets had geleerd en totaal niet wist waarover het ging. Met dank aan mijn buur waren de meerkeuzevragen makkelijk in te vullen maar de laatste vraag was eigen mening. De stelling waarover u mening moest gaan, verstond ik niet. Dus schreef ik: Ik denk dat hij gelijk heeft want ik denk hetzelfde! Blijkt nu dat de stelling zei dat God niet bestond. En dan nog even als herinnering: mijn school is de katholiekste school van heel het land!! Ja, het is alleszins een mening he.. Klein detail: als we te laat komen op school moeten we 50x pompen. Zeker is dus dat ik met wat extra kilo’s naar huis kom. Vet of spieren? We zullen zien…

Hier thuis loopt het een beetje anders. Ik heb het een hele lieve familie maar ik voel me hier niet thuis. Ze vertrekken zonder iets te zeggen en komen ’s avondslaat thuis. Ik weet amper wat er gaande is en mis mijn Belgische familie toch wel! Sinds enkele weken heb ik ook een sleutel dus ik kan gaan en komen wanneer ik wil. Dat is wel gemakkelijk aangezien er amper iemand thuis is. Na mijn siësta (die trouwens 20u-21u jullie tijd is!) ga ik fitnessen, spreek ik af met vriendinnen, ga ik naar de Spaanse les, … . Ik zorg alleszins dat ik niet thuis blijf zitten! Met de taxi en micro geraak je overal. Het is wel niet altijd veilig om ’s avonds nog een taxi te nemen. De micro (kleine busjes) zijn super goedkoop. Voor €0.1 mag je overal naartoe waar je wil. Het is wel nog even zoeken om te weten welke waar passeert.

Mijn kamertje hier heb ik wat opgefleurd met foto’s, kaartjes en andere cadeau’tjes. Als je dus niet weet wat doen: briefjes schrijven! En steek er gerust een fotootje bij want ik heb hier geen printmachien (en als ik heel het jaar op dezelfde koppekes ga moeten zien.. AI AI!). Het postkantoor is hier wel grappig. Daar staan duizenden brievenbussen naast elkaar en iedereen heeft zijn nummer en zijn sleutel. Regelmatig gaat iemand van de familie de post daar afhalen. Ik heb trouwens gezien dat ik een briefje had maar had de sleutel niet bij. Met mijn pincet en speldje lukte niet dus ik zal vandaag eens moeten terugkeren naar het postkantoor.

Lore is vertrokken naar Turkije voor enkele dagen. Hopelijk komt ze veilig terug. Nooit gedacht dat ik het zou zeggen maar ik mis ze wel verschrikkelijk hard! En als mijn zus hier moeilijk doet dan denk ik: “Het heeft bij Lore 14 jaar geduurd vooraleer ik ermee om kon gaan dus geef het tijd…” Mijn zus hier is trouwens op dieet. Ze eet enkel ananas en tonijn. Het is hoe ge het bekijkt natuurlijk maar ik vind het toch maar een rare manier van dieeten. Mijn dieet hier lukt goed! Ik ben heel de tijd op dieet buiten de momenten dat we ijsjes gaan eten, muffins gaan halen of m&ms gekocht hebben. En om over de andere momenten maar te zwijgen he.

Na het verschrikkelijk nieuws van Pukkelpop, wou ik alles geven om een dagje terug in België te kunnen zijn. Het was geen prettig gevoel omdat ik zelf ook op die terreinen heb gestaan en er heel wat vrienden rondliepen waar ik nog niets van gehoord had. Toen ik de beelden op het internet bekeek, kreeg ik tranen in de ogen en kiekebish op mijn armen. Het moet verschrikkelijk geweest zijn! Iedereen blijkt wel oke te zijn dus daar ben ik blij om. En volgend jaar zal ik er terug bij zijn, zonder twijfel! Dat ik maar één dagje terug in België zou willen zijn, zegt genoeg he. Ik heb het hier goed naar mijn zin! Het eten is nog steeds verschrikkelijk en het is nog steeds dag en nacht zweten maar ik zou Santa Cruz nu al niet meer kunnen missen. Grotendeels ook door de super leuke dingen die ik hier doe met vrienden. Voor Anne Vera haar 18e verjaardag, hebben we een super groot doek gemaakt (midden op het pleintje waar sommige Bolivianen ons hebben zelf geholpen!)  en zijn we haar aan haar deur gaan verrassen met ballonnen en mini-vuurwerk! ’s Anderdaags zijn we met haar familie meegegaan naar hun ‘buitenverblijf’. Een super mooie quinta met alles erop en eraan. We hebben super lekker gegeten en een zalige tijd gehad in het zwembad. Dank je wel, Anne Vera! Het was één van mijn beste dagen tot nu toe!

We hebben ook heel toevallig twee andere Belgjes leren kennen. Marlies en Sara zijn hier tot eind september en ben blij dat we hen zijn tegengekomen. Vrijdag zijn we bij hen lekkere lasagne gaan maken (met extra veel groentjes!) en een ijsje gaan eten (de pot op tafel en aanvallen maar). Na een Britney Spearske te doen, zijn we met Roberto naar huis gegaan. Luide muziek, raam af, hand buiten en BOENKEN maar! De dag erna was Roberto zijn feestje. Jammer genoeg waren we Belgisch gekleed (lees: geen te korte rok, te hoge hakken en niet teveel make-up) dus mochten we niet binnen. Roberto heeft die buitenwipper omgekocht en we zijn 2 minuutjes binnen geweest. Sjans dat we het dak van ons stamcafé nog hadden om een cocktailtje op te drinken he.

Voor de rest nog enkele kleine puntjes:

– Shoppen is onmogelijk in Bolivia! Oh wat mis ik den H&M of ne Sacha!
– Ik ben hier verschrikkelijk hard aan het verdikken. Als dat maar goedkomt?!
– Puree met kaassmaak, rijst met kaassaus, … Waar blijft dat lekkere Boliviaanse eten?
– Mijn knuffelbeer heeft al afgezien. Als ik eens nood heb aan een knuffel, neem ik Jozef eens stevig vast. Als hij dat maar overleefd!
– Iedereen in school draagt CROCKS met witte kousen. Hoe fout kan het zijn?
– Muggen hier, muggen daar … Krabben maar!
– Hé kom naar Smurfenland, welkom allemaal. Hé kom naar Smurfenland, het land van pracht en praal. Met de grote smurf, de brilsmurf en de lolsmurf, de muzieksmurf en de smulsmurf en de vrolijke smurfin … De Smurfenfilm is de max! (Dank u Astrid!)
– Vraag een slaatje in het restaurant en wat krijg je? SLA!  Maar dan ook niets anders…

Zo, denk niet dat ik iets vergeten ben. En anders hoor je het volgende keer wel!

Tot heel snel voor een korter berichtje!